Ενδείξεις εμπλοκής Τούρκων πρακτόρων σε εμπρησμούς ελληνικών δασών

του Ανδριανού Γκουρμπάτση, Αντιστράτηγου Π.Σ, ε.α., νομικού
Μετά τις πρόσφατες αποκαλυπτικές δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού της Τουρκίας, κ. Μεσούτ Γιλμάζ, σχετικά με την εμπλοκή Τούρκων πρακτόρων στο κάψιμο δασών της Ελλάδας, την περίοδο (1995 - 1997), ανεξάρτητα αν στη συνέχεια...
έσπευσε και τις ανασκεύασε, επιβεβαιώθηκαν οι όποιες υπόνοιες - υποψίες και σχετικές πληροφορίες είχαμε από την ΕΥΠ, για την εν λόγω δράση τους, προσωπικά εγώ αλλά και άλλοι που κατά καιρούς συμμετείχαμε στη διερεύνηση των αιτίων μεγάλων και σοβαρών δασικών πυρκαγιών στη χώρα και κυρίως στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Πέραν όμως των ανωτέρω και της προσωπικής εμπειρίας - μαρτυρίας μου, για εμπρησμό δάσους στη Χίο, το έτος 1998, και τα παρακάτω στοιχεία - ενδείξεις συνηγορούν και ενισχύουν την ως άνω προσωπική άποψη - εκτίμηση μου. Συγκεκριμένα:

Η πολύ υψηλή δριμύτητα των πυρκαγιών στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, όπως αποδεικνύεται από την πρόσφατη Έρευνά μου ''Οι δασικές πυρκαγιές στην Ελλάδα και Τουρκία (1986 - 2009)'', τόσο τη δεκαετία του ΄90, όσο και τη δεκαετία του ΄00, υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά στην δριμύτητα των πυρκαγιών σε Ελλάδα και Τουρκία. Ειδικότερα τη δεκαετία του ΄90, στην Ελλάδα η δριμύτητα των πυρκαγιών, δηλαδή η μέση καμένη έκταση ανά πυρκαγιά, ήταν (242) στρέμματα / πυρκαγιά, ενώ στην Τουρκία ήταν (54) στρέμματα / πυρκαγιά. Επίσης τη δεκαετία του ΄00, στην Ελλάδα η δριμύτητα ήταν (303,5) στρέμματα / πυρκαγιά, ενώ στην Τουρκία ήταν (49,8) στρέμματα / πυρκαγιά. Εξάλλου την δεκαετία του ΄00 στην Ελλάδα η δριμύτητα των πυρκαγιών ήταν 5 φορές μεγαλύτερη από την Πορτογαλία (61) στρέμ./πυρκαγιά, την Ισπανία (62) στρέμ./πυρκαγιά, και την Γαλλία (60) στρέμ./πυρκαγιά, 6 φορές μεγαλύτερη από την Τουρκία (49,8) στρέμ. /πυρκαγιά και σχεδόν 3 φορές μεγαλύτερη από την Ιταλία (110) στρέμ. / πυρκαγιά. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο γεγονός η καταστροφικότητα των πυρκαγιών στην Ελλάδα, σε σχέση τόσο με την Τουρκία, όσο και με τις λοιπές χώρες της Μεσογείου, και προφανώς η ιδιαιτερότητα αυτή της Ελλάδας αποδίδεται στον ''επαγγελματικό'' τρόπο δράσης των εμπρηστών.

Οι πολύ μεγάλες καταστροφές σε δασικές εκτάσεις στην Ελλάδα. Παρά τον μικρότερο αριθμό πυρκαγιών στην Ελλάδα (18.186) πυρκαγιές, σε σχέση με την Τουρκία (19.614) πυρκαγιές, τη δεκαετία του ΄90, σύμφωνα με την προαναφερόμενη Έρευνα, στην Ελλάδα καταστράφηκε δασική έκταση (4.406.530) στρεμμάτων, ενώ στην Τουρκία (1.053.8800 στρέμματα δηλαδή 4,2 φορές μεγαλύτερη καμένη έκταση στην Ελλάδα. Επίσης τη δεκαετία του ΄00, στην Ελλάδα καταστράφηκε δασική έκταση (5.143.510) στρεμμάτων, ενώ στην Τουρκία καταστράφηκε έκταση (1.042.530) στρέμματα, δηλαδή 5 φορές μεγαλύτερη καμένη έκταση στην Ελλάδα. Bέβαια οι πολύ μεγάλες καταστροφές στην Ελλάδα είναι συνάρτηση κυρίως του διπλάσιου ποσοστού των εκ προθέσεως (δόλιων) εμπρησμών στην Ελλάδα, κατά το υπό έρευνα διάστημα, σε σχέση με την Τουρκία.

Ο εγκληματικός ''επαγγελματισμός'' των εμπρηστών. Ειδικότερα, ο πολύ μεγάλος αριθμός καμένης έκτασης στην Ελλάδα, υποδηλώνει άκρως ιδιαίτερο ''επαγγελματισμό'' των εμπρηστών, στην πλειονότητα των ανεξιχνίαστων μεγάλων και σοβαρών εμπρησμών δάσους με πρόθεση. Και αυτό αποδεικνύεται από τον τρόπο, τη διαδικασία, τις συνθήκες δράσης και το προφίλ των εμπρηστών που προκάλεσαν αυτούς. Ειδικότερα στις περισσότερες των μεγάλων σοβαρών ανεξιχνίαστων περιπτώσεων εμπρησμών δάσους στην Ελλάδα, είχαν εντοπισθεί πολλές διάσπαρτες εστίες και σκόπιμα σε δυσπρόσιτα σημεία. Οι επικρατούσες τότε ιδιαίτερα ευνοϊκές για πρόκληση εμπρησμών κλιματολογικές και άλλες συνθήκες, όπως ο χρόνος δράσης, είχαν ευνοήσει τις μεγάλες καταστροφές από τις πυρκαγιές. Εξάλλου ο τρόπος δράσης των εμπρηστών δηλαδή τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για πυρπολισμό των δασών, όπως για παράδειγμα το είδος και η τεχνολογία των εμπρηστικών μηχανισμών, που χρησιμοποιήθηκαν ή άλλων μέσων και τρόπων δράσης, έγινε με τέτοιον τρόπο, που δεν άφησαν ευκόλως αντιληπτά δια ορατού ή άλλου μέσου και συνεπώς εξιχνιάσιμα αποδεικτικά ευρήματα (ίχνη - πειστήρια). Όλα τα ανωτέρω συνθέτουν το πλέον κατάλληλο και ιδανικό περιβάλλον για πυρπόληση δασών από ιδιαίτερα οργανωμένους εμπρηστές, οι οποίοι, αφενός μεν είχαν εξασφαλίσει μια άνετη και χωρίς να γίνει αντιληπτή διαφυγή-απομάκρυνσή τους από τον τόπο του εγκλήματος, προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα ισχυρό ''άλλοθι'', κι αυτό μπορούσαν να το επιτύχουν με τη διαφυγή τους δια θαλάσσης και οι Τούρκοι αυτό το είχαν, λόγω γειτνίασης, εξασφαλίσει, αφετέρου δε φρόντισαν να μην καταστεί δυνατή η ταυτοποίηση των όποιων πειστηρίων έτυχε να γίνει περισυλλογή τους σε κάποιες από τις ανωτέρω πυρκαγιές. Συνεπώς έδρασαν με τέτοιο τρόπο, που πέτυχαν την μη ταυτοποίηση και σύλληψή τους. Επιπλέον των ανωτέρω ο επαγγελματισμός φαίνεται και από το γεγονός, ότι πέτυχαν εκτός των ανωτέρω και πολύ μεγάλες καταστροφές. Τέτοιους εμπρησμούς, με αυτά τα ιδιαίτερα και ειδικά χαρακτηριστικά και στοιχεία, δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν από οποιονδήποτε δράστη εμπρησμού δάσους, έστω κι αν αυτός ήταν Τούρκος υπήκοος, αλλά μόνον από ειδικά και άρτια εκπαιδευμένα άτομα στη συγκεκριμένη εγκληματική δραστηριότητα, όπως είναι για παράδειγμα τα μέλη οργανωμένων εγκληματικών ομάδων, οι πράκτορες μυστικών υπηρεσιών μιας χώρας κ.α. Συγκεκριμένα οι πράκτορες μυστικών υπηρεσιών μιας χώρας, και εν προκειμένω, πόσο μάλλον της Τουρκίας, είναι ειδικά και άρτια εκπαιδευμένοι ή ικανοί, στο πλαίσιο του ανορθόδοξου πολέμου, στον οποίο μπορεί να ενταχθεί, ως μέσο δολιοφθοράς και ο εμπρησμός δάσους με πρόθεση, και που αποφασίζουν να διενεργήσουν δολιοφθορές σε εχθρική χώρα για αντιπερισπασμό και όχι μόνον, να δράσουν οι ίδιοι ή κατ΄ εντολή τους, ειδικά προς τούτο εκπαιδευμένα άτομα, όπως ειδικές δυνάμεις κ.α της χώρας τους, και να επιτύχουν με τον καλύτερα δυνατόν τρόπο τα ανωτέρω αποτελέσματα, αφού διακρίνονται για τον άρτιο επαγγελματισμό τους στον τομέα της δράσης και ενασχόλησής τους.

Μεγάλες καταστροφές σε μια δασική πυρκαγιά μπορεί να επιδιώξει και επιτύχει όχι οποιοσδήποτε δράστης εκ προθέσεως εμπρησμού δάσους, αλλά εκείνος ο δράστης που έχει, ως κίνητρο την εκδίκηση (αντίποινα). Ο συγκεκριμένος δράστης, δεν θέλει απλά να προκαλέσει στο θύμα του μόνον εμπρησμό, αλλά επιπλέον στοχεύει και επιδιώκει συγκεκριμένο αποτέλεσμα δηλαδή όσο δυνατόν μεγαλύτερες καταστροφές προς τον αντίπαλο - εχθρό του, γιατί με τον τρόπον αυτόν νιώθει, ότι παίρνει ικανοποίηση. Οι Τούρκοι πέραν των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, όπως τη στάση της Ελλάδας απέναντι στο Κουρδικό κ.α., έχουν κάθε λόγο για εκδίκηση - αντίποινα σε βάρος της Ελλάδας, ακόμη και στο πλαίσιο της επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας για το ίδιο προϊόν, δηλαδή την παροχή τουριστικών υπηρεσιών. Έτσι για να καρπωθούν το κύμα φυγής των τουριστών, μπορεί να το πετύχουν μέσω ενός ''εμπρηστικού χτυπήματος'' στα δάση της Ελλάδας και ιδιαίτερα των παραθεριστικών περιοχών, όπως τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, που γειτνιάζουν με τα τούρκικα θέρετρα και όχι μόνον. Εξάλλου οι Τούρκοι, προκειμένου να εκδικηθούν συγκεκριμένη και για δικούς της λόγους Κυβέρνηση στην Ελλάδα, έχουν κάθε λόγο να επιτύχουν ανομικά κοινωνικά φαινόμενα, και κατ΄επέκταση να επιφέρουν Κυβερνητική αστάθεια και ρήγμα της, προκαλώντας μεγάλες και πολλές ταυτόχρονα πυρκαγιές σε δάση.

Το διπλάσιο, σύμφωνα με την προαναφερόμενη Έρευνα, ποσοστό των εκ προθέσεως εμπρησμών δασών στην Ελλάδα (24,9%), σε σχέση με την Τουρκία (13%).

Περαιτέρω στην Ελλάδα, από το 1998 μέχρι σήμερα, αλλά εκτιμώ και κατά το παρελθόν, δεν έχουν εξιχνιασθεί σοβαρές υποθέσεις εμπρησμών δάσους, ως έργο ''οργανωμένου εγκλήματος'' ή ως αποτέλεσμα τρομοκρατικής δράσης, ούτε ως έργο ομάδων που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, όπως το ''Αντάρτικο Πόλης'', δεδομένου ότι η δράση αυτών, σύμφωνα με τη δική τους φιλοσοφία, περιορίζεται μόνον σε πόλεις. Έτσι, αφού ουδέποτε υπήρξαν τέτοια στοιχεία που να ταυτοποιούν την ως άνω εγκληματική δράση με εμπρησμούς ελληνικών δασών, ενισχύει ακόμη περισσότερο την πεποίθηση όσων ειδικών εκτιμούν για την εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας στον εμπρησμό ελληνικών δασών, και φυσικά όχι μόνον, κατά την περίοδο (1995 - 1997), αλλά εκτιμώ και μετέπειτα.

Κατόπιν των ανωτέρω πραγματικών ενδείξεων, οι οποίες απορρέουν από την προσωπική - υπηρεσιακή εμπειρία μου εκ της αναμείξεώς μου στο προανακριτικό έργο μεγάλων και σοβαρών δασικών πυρκαγιών σε πολλές περιοχές της χώρας, από το 1998 και εντεύθεν, καθίσταται τουλάχιστον σε επίπεδο έμμεσης απόδειξης, η πιθανότητα εμπλοκής, και με οποιονδήποτε τρόπο ανάμειξης των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας στον εμπρησμό ελληνικών δασών, όχι μόνον την περίοδο (1995 -1997) αλλά εκτιμώ και μετέπειτα ακόμη και τις μέρες μας. Βέβαια όλα αυτά, πλην της ομολογίας του κ. Μεσούτ Γιλμάζ και της προσωπικής μαρτυρίας μου ή ενδεχομένως και κάποιων άλλων αποδεικτικών στοιχείων, που ενδεχομένως δεν γνωρίζω, φθάνουν μέχρι το επίπεδο των απλών πραγματικών ενδείξεων, που μπορεί να οδηγήσουν μόνον σε έμμεση απόδειξη και όχι φυσικά σε άμεση απόδειξη και συνεπώς δικανική κρίση, αφού δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα αποδεικτικά ικανά στοιχεία, που να ταυτοποιούν τη δράση ή την με οποιονδήποτε άλλο τρόπο εμπλοκή πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας στον εμπρησμό ελληνικών δασών, όπως τη χρησιμοποίηση παρακρατικών οργανώσεων, για παράδειγμα την εθνικιστικής οργάνωσης των ''Γκρίζων Λύκων'', ή μελών εγκληματικών οργανώσεων.